Ferrari 312-67: Trajediler, gelişim ve sakin bir sezon

1967 Formula 1 sezonu, Ferrari için teknik yeniliklerle umut veren ancak trajedilerle gölgelenen bir yıl oldu. 1966’da başlayan 3 litrelik motor kuralları, ikinci yılına girerken rekabetin sertleştiği, motor teknolojilerinin devrimsel biçimde geliştiği bir döneme evrildi. Ferrari, bu yeni çağda var olabilmek için teknik kadrosunu ve sürücü takımını yeniden yapılandırmak zorundaydı.

Yeni Başlangıç: Genç Yetenek Chris Amon

1966 sezonunun ortasında John Surtees’in takımdan ayrılması, Ferrari için büyük bir sarsıntıydı. Takımı o yıl taşıyan isimler Bandini, Parkes ve Scarfiotti olmuştu ancak bu üçlü, Ferrari’nin geleneksel şampiyonluk hedefleri için yetersiz kalıyordu. Enzo Ferrari, bir kez daha genç yetenekleri keşfetme konusundaki vizyonunu gösterdi ve 1967 sezonu için henüz 23 yaşındaki Yeni Zelandalı Chris Amon’u takıma kattı.

Amon’un gelişiyle birlikte Ferrari, yarış becerisiyle öne çıkan, hızlı ve kararlı bir sürücüye kavuşmuştu. Ancak onu bekleyen araç her ne kadar teknik açıdan ilerlemiş olsa da sezona damga vurabilecek kadar üstün değildi.

1967 Ferrari 312: Daha Hafif, Daha Verimli

Ferrari, 1966 sezonunun sonunda Monza’da tanıttığı üç sübaplı silindir başlıklarına sahip V12 motoru, 1967 sezonunda standart motor haline getirdi. Bu yeni yapı sayesinde motorun hava akışı iyileştirilmiş, yanma verimi artırılmıştı. Yeni konfigürasyonda silindir başına iki emme supabı motor bloğunun üst kısmına tek egzoz supabı ise iç kısımdaki kamların arasına yerleştirilmişti. Bu sayede motorun V şeklindeki orta boşluğunda dışa doğru yükselen kıvrımlı egzoz boruları estetik ve mühendislik harikası bir görüntü oluşturuyordu.

312 F1 şasisi de yeniden elden geçirilmişti. Önceki yılın yapısı temel alınarak geliştirilen yeni şasi yaklaşık 50 kg daha hafif hale getirilmişti. Ön burun daha alçaltılmış hava girişleri yeniden tasarlanmıştı. Soğutma sistemlerinde yapılan iyileştirmelerle hem ağırlık dağılımı hem de aerodinamik verimlilik artırılmıştı. Dönemin yaygın trendi olarak lastikler daha da genişlemiş, bu da araca daha sağlam bir yol tutuşu ve güçlü bir duruş kazandırmıştı.

Ferrari bu sezon için dört adet yeni 312 şasisi üretmişti. Ancak rekabet her zamankinden zorluydu.

Monaco’da Kara Gün: Bandini’nin Trajik Kazası

Ferrari 1967 sezonuna şampiyona dışı Avrupa yarışlarıyla başladı. İlk resmi şampiyona yarışı olan Monaco Grand Prix’sinde Ferrari için büyük bir trajedi yaşandı. İkinci sırada ilerleyen Lorenzo Bandini, yarışın sonlarına doğru ünlü şikan bölgesinde bariyerlere çarparak aracının devrilmesine neden oldu. Araç alev aldı.

Yangın, ilk anda kontrol altına alınsa da olay yerinde canlı yayın yapan bir televizyon helikopterinin pervaneleriyle oluşan hava akımı yangının yeniden alevlenmesine neden oldu. Bandini, kazadan ağır şekilde yanarak kurtarıldı ancak birkaç gün sonra hastanede hayatını kaybetti. Bu olay hem Ferrari için hem de Formula 1 dünyası için derin bir yas sebebi oldu.

Kayıplar Zinciri: Parkes ve Scarfiotti’nin Veda Edişi

Bandini’nin ölümü, takımın psikolojik yapısını altüst etti. Mike Parkes, bir sonraki yarış olan Belçika Grand Prix’sinde Spa-Francorchamps pistinde kaza yaptı ve bacaklarından ciddi şekilde yaralandı. Bu kaza onun yarış kariyerinin sonu oldu. Ferrari’de test pilotu ve mühendis olarak devam etti ancak bir daha pistlere dönmedi.

Ludovico Scarfiotti ise yaşanan iki ağır kazadan sonra derin şekilde sarsıldı ve yarış kariyerine son verdi. Böylece Ferrari, sezonun kalanını sadece Chris Amon ile tek araçla tamamlamak zorunda kaldı.

Rekabette Geriye Düşüş: Cosworth ve DFV Motorunun Yükselişi

Ferrari’nin teknik ilerlemeleri, sezonun rekabet ortamında gölgede kaldı. 1967 sezonunun üçüncü yarışı olan Hollanda Grand Prix’sinde Lotus, Cosworth tarafından tasarlanan ve Ford tarafından desteklenen DFV motorunu tanıttı. DFV, hem güçlü hem de doğrudan şasiye entegre edilebilecek rijitlikteydi. Bu, araç ağırlığını azaltmak ve şasi sertliğini artırmak açısından devrim niteliğindeydi.

Jim Clark’ın Lotus 49 aracı, DFV motoruyla hemen dikkat çekti. Motorun zaman zaman yaşadığı güvenilirlik sorunları olmasa sezon tamamen Clark’ın hakimiyetinde geçebilirdi. Ferrari ise teknik olarak geri düşmüş, hem ağırlık hem de güç dengesinde rakiplerinin gerisinde kalmıştı.

Brabham takımı, Repco motorlarına dört sübaplı başlıklar ekleyerek Ferrari’yi geçemese de diğer rakiplerin istikrarsızlığı sayesinde pilotlar ve takımlar şampiyonluğunu bir kez daha kazanmayı başardı.

Kazanılmayan Bir Sezon: Ferrari’nin Sessizliği

1967 sezonu Ferrari için yarış galibiyeti olmadan tamamlandı. Bandini’nin ölümü, Parkes’in sakatlığı ve Scarfiotti’nin ayrılığı, takımın yarış temposunu doğrudan etkiledi. Chris Amon yıl boyunca azimle mücadele etti. Ancak tek araçla verilen bu çaba, rekabetin yoğun olduğu ortamda yeterli olmadı.

Ferrari, 1967’de teknik anlamda birçok iyileştirme yapmış olsa da rekabette ayakta kalmak için yalnızca mühendislik yeterli değildi. Takım içi istikrar, sürücü kadrosu ve stratejik kararlar da en az teknik kadar belirleyici hale gelmişti.

Ferrari 312 F1 (1967) Teknik Özellikler

Motor	2.989 cc 60 derece V12	Süspansiyon	Ön: Salıncaklı, itmeli helezon yaylı/amortisörlü sistem Arka: Salıncaklı, helezon yaylı/amortisörlü sistem
Güç	390 bg @ 10.000 d/d	Frenler	Ön/arka disk frenler
Şanzıman	Beş ileri manuel	Lastikler	Dunlop, Firestone
Şasi	Alüminyum yarı monokok, çelik boru takviyeli	Ağırlık	550 kg