Ferrari 312 B2: Mühendislik cesareti ve tereddütler

312 B2’nin Doğuşu: Aerodinamik Evrim

Ferrari 312 B2, temel olarak önceki yıl kullanılan 312 B’nin güncellenmiş bir versiyonuydu. Ancak dönemin rekabet koşullarına uyum sağlamak için birçok değişiklik ve iyileştirme yapılmıştı. Aracın gövdesi, ortada daha alçak ve kutu şekilli bir yapıya kavuşmuştu. Üst gövdede yer alan iki eğimli hat ortadaki kare bölümden başlayarak buruna doğru uzanıyor ve aracı aerodinamik açıdan daha etkili hale getiriyordu.

Yeni tasarım sayesinde daha verimli bir hava akışı sağlanıyor bu da yere basma kuvvetini artırıyordu. Kokpit bölgesi önceki versiyona göre küçültülmüştü ve takla barının arkasına yeni bir aerodinamik kaplama eklenmişti. Eskiden keskin hatlara sahip olan yağ soğutucu hava girişleri düzleştirilmiş bunun yerine NASA tarzı geniş hava kanalları kullanılmıştı.

Yeni Nesil Ferrari: Kompakt ve Akıcı

312 B2, önceki Ferrari modellerinin hacimli yapısından uzaklaşarak yeni nesil Grand Prix araçlarının karakterini taşıyordu. Ekstra hafif, ultra kompakt ve aerodinamik açıdan verimli. Aerodinamik o kadar ön plana alınmıştı ki süspansiyon bile yeniden tasarlanmıştı. Böylece amaç, helezon yaylı amortisörlerin hava akımından çıkarılmasıydı.

Bu amaçla oldukça karmaşık bir süspansiyon sistemi kuruldu. Üst ve alt salıncaklar, yönlendirme kolları ve yatay salınım sönümleyicileriyle birlikte iki helezon yaylı ünite neredeyse yatay biçimde, yağ soğutucuların arkasına yerleştirildi. Bu üniteler şasinin alt kısmındaki tek bir cıvata ile birbirine bağlanmıştı.

Arka frenler de içe alınarak ağırlık merkezi düşürüldü. Bu karmaşık sistem, egzoz boruları, şanzıman ve bataryalarla birleşince adeta bir “Çin bulmacası” gibi oldu. Motorda yapılan en büyük değişiklik ise ana yatakların tekrar makaralı yapıya dönmesiydi.

1971 Sezonu: Potansiyel, Problemlerle Gölgelendi

1971 sezonunda Ferrari’nin elinde üç pilot vardı: Jacky Ickx, Clay Regazzoni ve Mario Andretti. İlk zafer, Regazzoni’den geldi. Brands Hatch’te düzenlenen Şampiyonlar Yarışı’nda, tüm rakipler ara lastiklerle yarışırken kuru zemin lastikleri tercih eden Regazzoni, Stewart’ı geçerek rahat bir galibiyet elde etti. Ickx, Monako’da zorlu bir 3.lük aldıktan sonra, Hollanda GP’sinde yağmur altında mükemmel bir performansla galip geldi.

Ancak sezonun devamı oldukça çalkantılı geçti. Fiat’tan gelen yeni maddi kaynak sayesinde Ferrari, hem Formula 1 hem de spor prototip programlarını finanse edebiliyordu. Ancak teknik kadro aynı anda iki cephede mücadele etmeye zorlandı. Forghieri hem araç geliştirme hem de takım yönetimi görevlerini üstlenmişti. Üstelik İtalya genelindeki işçi grevleri, Ferrari fabrikasında da sık sık üretimi durduruyordu.

Yarış pistinde ise Tyrrell takımının durdurulamaz sürücüsü Jackie Stewart bir yandan baskı kurarken Ferrari araçları kronik motor arızalarıyla mücadele ediyordu. Sezonun geri kalanı Ferrari için dişe dokunur bir başarı getirmedi.

1972 Sezonu: Öncelik Değişiyor, Formula 1 İkinci Plana Düşüyor

1970 sezonunda Ferrari, 512 spor prototiplerini geri planda bırakıp 312 B ile F1’e odaklanmıştı ve bunun sonucunda 4 yarış galibiyeti elde etmişti. Ancak 1972’de öncelik tersine döndü. Bu kez yeni geliştirilen 312 P spor prototiplerine ağırlık verildi ve 312 B2 araçları adeta kaderine terk edildi.

Fiat’tan gelen direktifler, markanın üretim araçlarının tanıtımı için Dünya Markalar Kupası şampiyonluğunun önemli olduğunu vurguluyordu. Le Mans veya Daytona’daki zaferlerin, bir dizi F1 galibiyetinden daha fazla reklam değeri taşıdığı açıktı. Nitekim prototip araçlar 1972 yılında girdikleri tüm yarışları kazandı.

F1 araçlarına yönelik geliştirme faaliyetleri sınırlıydı. 312 B2’nin yapısal olarak iyi bir araç olduğu ve yalnızca küçük ayrıntılarla rekabetçi hale gelebileceği düşünülüyordu. 1971’de kullanılan karmaşık arka süspansiyon sistemi rafa kaldırıldı, bunun yerine klasik çift salıncaklı yapı geri getirildi.

1972’de Tasarım Değişiklikleri ve Umutlu Arayışlar

Dış tasarımda aerodinamik iyileştirmelere gidildi. Takla barının arkasından başlayarak arka kanatlara kadar uzanan uzun bir gövde kaplaması oluşturuldu. Arka kanatlar ise daha geniş ve düz hale getirildi. Araç, mümkün olan en sadeleştirilmiş akıcı görünüme ulaşmıştı.

Ancak tüm bu geliştirmelere rağmen Ferrari 1972 sezonunda istikrarlı hız elde edemedi. Birkaç ikinci ve üçüncülük, çok sayıda 5.-13.’lük dereceleri elde edildi. Şasi ve yol tutuş problemleri, tam bir başarısızlık olmasa da cesaret kırıcıydı.

Arka kanatlar, burun yapısı ve süspansiyon sistemi üzerinde pek çok varyasyon denendi. Ancak Avusturya GP’sine gelindiğinde uzun aerodinamik kaplama dahi sökülmüştü. Yağ soğutucu kanalları da iptal edilmişti.

Bu kararsız gelişim süreci, fabrika tarafından fark edildi. Suçlu olarak yine Forghieri gösterildi ve tasarım görevlerinden alınarak yerine Alessandro Colombo getirildi. Peter Schetty ise takım menajeri olarak görevine devam etti.

Nürburgring Zaferi: Yılın Işıltılı Anı

Tüm bu vasat sezonun içindeki tek parlak nokta, Jacky Ickx’in 1972 Almanya Grand Prix’sindeki olağanüstü zaferiydi. Nürburgring’de pole pozisyonundan başlayan Ickx, yarış boyunca arkasındaki herkese büyük fark atarak inanılmaz bir sürüş sergiledi. Stewart ve Fittipaldi yarışı tamamlayamamış olsa daher ikisi de “Zaten onu yakalayamazdık.” diyecek kadar etkilenmişti.

Ickx o yarışta bir “Ringmeister” olarak anılmayı hak etti. Araç kusursuz çalıştı ve motorun bastırılmış homurtusu ormanda yankılanıyordu. Sürüşü, kusursuz bir yay çizerek virajlara girişiyle izleyenleri büyülemişti. Bu galibiyet Ferrari tarihindeki en unutulmaz anlardan biri olarak hafızalara kazındı.

Ferrari 312 B2 (1971–72) Teknik Özellikler

Motor	2.992 cc düz-12 (flat-12), makaralı ana yataklar	Süspansiyon	Ön: Salıncaklı, itmeli helezon yaylı amortisörler Arka: Çift salıncaklı, yatay konumlu helezon yaylar (1971), klasik yapı (1972)
Güç	450 bg @ 11.500 d/d	Frenler	İçeriden yerleşimli disk frenler
Şanzıman	5 ileri manuel	Lastikler	Firestone, Goodyear
Şasi	Alüminyum yarı monokok, çelik boru destekli	Ağırlık	Yaklaşık 540 kg