Ferrari 312-69: Gecikmiş umutlar ve teknolojik tıkanma

1969 yılına girerken Ferrari 312 F1 aracı görünüşte sağlam ve dayanıklı bir makineydi. Ancak herkes biliyordu ki artık bu otomobilden büyük bir başarı beklemek fazlasıyla iyimserlik olacaktı. 1968’in sonunda ulaşılan teknik sınırlar yeni sezonda ciddi şekilde hissedilmeye başlandı.

V12 Motor: Sınırlarına Ulaşan Güç

Franco Rocchi tarafından geliştirilen 60° V12 motor artık potansiyelinin sonuna ulaşmıştı. 1969 versiyonunda emme portları motorun “V” şekilli iç kısmın egzoz çıkışları ise dış kısımlara alınarak ağırlık merkezinin düşürülmesi amaçlandı. Yeni eksantrik milleri eklendi, yağlama sistemi iyileştirildi. Ancak motorun ağırlığını azaltmak için yataklardan ve diğer parçalardan fazla materyal çıkarılması, sezon boyunca motor arızalarına ve yarış dışı kalmalara yol açtı.

Motor, güç açısından hala Cosworth DFV ile rekabet edemiyordu. Sezon ilerledikçe bu fark daha da belirgin hale geldi. Öyle ki İtalya Grand Prix’sinde Ferrari, 1968 model motora geri dönerek iç V’de yer alan egzoz sistemine sahip eski motoru tekrar kullandı.

Şasi ve Aerodinamik: Küçük Dokunuşlar, Büyük Umutlar

1969 model 312’nin şasisi, 1968 versiyonuyla neredeyse aynıydı. Sadece küçük aerodinamik değişiklikler yapılmıştı. Ön aerodinamik kanatlar artık dikdörtgen formda ve burun kısmının yan taraflarına monte edilmişti. Yola paralel yerleştirilen bu kanatlar daha dengeli bir ön taraf hedefliyordu.

CSI’nin 1969 Monaco GP’sinde geçici olarak yasakladığı arka kanatlar Hollanda GP’sinden sonra tekrar serbest bırakıldı. Ferrari, bu kanadı motorun hemen arkasına doğrudan şasiye sabitleyerek yeniden kullanmaya başladı. Ancak tüm bu düzenlemelere rağmen aracın performansı hala geride kalıyordu.

Amon’un Umutsuz Bekleyişi ve Yeni Motor Hayali

Jacky Ickx, sezon başlamadan önce takımdan ayrılmıştı. Chris Amon, yalnız başına mücadele etmeye devam etti ancak yalnızca Ferrari’nin kendisine söz verdiği yeni düz-12 (flat-12) motorun geliştirileceği vaadine güvenerek takımda kaldı. Bu yeni motorun gelişi gecikti ve Amon, İtalya Grand Prix’sine gelindiğinde mevcut aracı artık kullanmak istemediğini açıkça belirtti.

Ferrari sezonun kalan kısmında Pedro Rodriguez’i kullanarak aracı piste çıkarmaya devam etti. Ancak alınan sonuçlar vasatın ötesine geçemedi. Artık Ferrari için 1969, yalnızca zaman kazanılan bir geçiş sezonu olmuşt. Amaç, bir an önce 312B modelini yarışlara hazırlamaktı.

Fiat Dönemi Başlıyor: Yeniden Yapılanma

Ferrari’nin 1969 yılında Fiat tarafından satın alınması takımın geleceği açısından önemli bir dönüm noktasıydı. Yeni mali kaynaklar, teknolojik yatırımlar ve yapısal değişiklikler için kapı aralamıştı. Ancak o dönemdeki 312, artık bir çıkmaz sokaktaydı. Amon, yeni şasi ve yeni egzoz düzenine sahip versiyonları kullansa da araç rekabetçi değildi.

Rekabetçi olduğu nadir anlarda da motor arızaları ile yarış dışı kalıyordu. Örneğin Amon’un lider götürdüğü İspanya GP’sinde olduğu gibi. Sezonun ortasına gelindiğinde Ferrari projeyi adeta askıya aldı. Yeni 312B hazır olana kadar eldeki mevcut araçla yalnızca formalite gereği yarışıldı.

Ferrari 312 F1 (1969) Teknik Özellikler

Motor	2.989 cc 60 derece V12, dışta egzoz portlu ters akışlı düzen	Süspansiyon	Ön: Salıncaklı, itmeli helezon yaylı amortisörler Arka: Salıncaklı helezon yaylı amortisörler
Güç	450 bg @ 11.500 d/d	Frenler	Ön/arka disk frenler
Şanzıman	Beş ileri manuel şanzıman	Lastikler	Dunlop, Firestone
Şasi	Alüminyum yarı monokok, çelik boru takviyeli	Ağırlık	530 kg