Ferrari’nin Formula 1’e Girişi ve Formula 2 Dönemi
Ferrari rekabetçi bir paketle hazır bir şekilde Formula 1’e katıldı. O dönem de Formula 2 yarışları da yaygın hale gelmişti ve bu yarışlar özel katılımlarının yüksek bir oranda yer aldığı takımlar için hem iş fırsatları hem de rekabet açısından önemli bir alan oluşturuyordu.
Bu durum Enzo Ferrari için hem bir iş fırsatı hem de bir rekabet avantajıydı. Dört silindire sahip motorlar bu dönemde oldukça popülerdi.

Formula 1’in Geleceği ve FIA’nın Yeni Formula Kararı
1952’nin ilk aylarında Formula 1’in geleceği ciddi bir şekilde tehdit altına girdi. FIA 1954 yılı itibariyle geçerli olacak yeni bir kurallar silsilesi duyurdu. Bu silsile 2.5 litrelik atmosferik ya da 750 cc’lik süperşarjlı motorlara dayalıydı.
Bu kurallar teorik olarak üreticilere yeni araçlar ve motorlar geliştirmek için yeterli zamanı sağlıyor gibi görünse de hemen ardından bir dizi sorun ortaya çıktı: Alfa Romeo, mevcut arabalarının geliştirilme sınırına ulaşmıştı ve yeni bir araç üretme gücüne sahip değildi, bu yüzden yarışlardan çekildi.
Başka bir mevcut üretici de Ferrari’ye meydan okuyacak araca sahip değildi ve çok fazla beklenen British Racing Motors (BRM) takımı da ortalarda görünmüyordu. BRM, Nisan 1952’deki prestijli ancak şampiyona dışı sayılan Turin Grand Prix’sinden çekildiğinde Avrupa’daki yarış organizatörleri Fransız Grand Prix’sinin yalnızca Formula 2 katılımcılarına kabul edeceklerini duyuran organizatörlerle ortak hareket etti.
Bu nedenle dünya şampiyonası yarışları sonraki iki yıl boyunca Formula 2 düzenlemelerine göre yapılmaya devam etti.

Formula 2 Döneminde Ferrari’nin Başarısı
FIA’nın bu yeni düzenlemesi özellikle basitlikleri ve daha fazla düşük devir ve torkları sayesinde 2 litrelik Formula 2 motorlarını popüler hale getirdi. Ferrari Aurelio Lampredi’nin tasarladığı şık 2.5 litrelik dört silindirli motoru kullanmaya başladı.
Bu motor bir parça bloğa ve çift üstten egzantrikli bir yapıya sahipti. F2 yarışlarında kullanılmak üzere 2 litreye düşürülmüş olan bu motor, dört karbüratörle donatılmıştı ve iddialara göre 170 beygir gücü üretiyordu.
500 numaralı şasi Ferrari’nin geleneklerine uygun olarak adını her silindirin hacminden adını aldı. Bu araçları alan müşteri takımlarının daha düşük bir devir sınırına sahip olduğu ve onların araçlarının Ferrari’den daha az güç ürettiği görüldü. Bu yüzden çok az satıldı.
Eğer Avrupa yarış organizatörlerinin amacı Ferrari’nin sahneyi domine etmesini engellemekse bu amaçları başarısız olmuştu. HWM-Altas, Cooper-Bristols, Gordinis ve Maseratis gibi rakiplere karşı Ferrari 500, Alberto Ascari’nin ellerinde dominant bir performans gösterdi ve 1952-1953 yıllarında art arda dokuz yarış kazandı. (dünya şampiyonasına dahil olan anormal Indy 500’leri hariç).
Ferrari, F2 döneminde Dünya Şampiyonası Grand Prix’lerinin neredeyse hepsinde zafer kazanmıştı ve Ascari 1953 İtalya Grand Prix’sinde son turda liderken spin atmasaydı hepsini kazanmış olacaktı.
Formula 1’in Yeniden Doğuşu ve Ferrari’nin Zorlukları
Ferrari’nin ilk iki pilotlar şampiyonluğu nispeten kolayca elde edilmişti ama 1954’te Formula 1 kurallarının yeniden doğuşuyla işler daha zor hale geldi.
Enzo Ferrari, Ascari ile paraya dair bir anlaşmazlık yaşadı ve yıldız sürücüsünü Lancia’ya kaptırdı. Ferrari’nin yeni arabası olan 553 “Squalo” zorlu bir başlangıç dönemi geçirdi. Bu da takımı mevcut şasiye geri dönmeye zorladı ve bu şasi 2,5 litrelik motorla birlikte 625 olarak yarışmaya devam etti.
Ferrari’nin Dönem Sonu ve 625 Modelinin Zaferi
Ferrari’nin yeni kuralları ile başa çıkamaması sonunda efsanevi tasarımcı Lampredi’nin işine mal oldu ve takımı geçici bir üretici rolüne sürükledi.
625, 1955 yılına kadar yarışmaya devam etti ve Maurice Trintignant’ın ellerinde Monaco’da beklenmedik bir zafer daha kazandı.
Motor | 1.984 cc dört silindirli | Süspansiyon | Önde çift salıncaklı, arkada De Dion aksı, enine yaprak yaylar, kollu amortisörler |
---|---|---|---|
Güç | 170 bg @ 7.500 d/d | Frenler | Ön/arka tambur frenler |
Şanzıman | Dört ileri manuel | Lastikler | Pirelli |
Şasi | Çelik boru şasi, ikiz uzunlamasına kirişler, alüminyum gövde | Ağırlık | 560 kg |
Motor | 2.498 cc dört silindirli | Süspansiyon | Önde çift salıncaklı, arkada De Dion aksı, enine yaprak yaylar, kollu amortisörler |
---|---|---|---|
Güç | 250 bg @ 7.200 d/d | Frenler | Ön/arka tambur frenler |
Şanzıman | Dört ileri manuel | Lastikler | Pirelli, Englebert |
Şasi | Çelik boru şasi, ikiz uzunlamasına kirişler, alüminyum gövde | Ağırlık | 635 kg |
