Ferrari 156: Arkadan itişli ilk Ferrari Formula 1 aracı

Önden Motorlu Çağdan Arkadan Motorlu Devrime

Formula 1 tarihinin en ikonik otomobillerinden biri olan Ferrari 156 sadece teknik bir başarı değil aynı zamanda bir çağın kapanışı ve yeni bir dönemin başlangıcıydı. Ön motorlu büyük yarış arabalarının son zafer çığlıklarından biri, aynı zamanda trajik kayıpların ve sarsıcı değişimlerin de başlıca sembollerinden oldu.

Ferrari 156’nın doğuşu, yükselişi ve düşüşü motor sporlarının evrimiyle kusursuz bir paralellik gösterir.1959 yılına gelindiğinde Enzo Ferrari hala bir arabanın motorunun ön tarafta olması gerektiğine inanıyordu. Ona göre motor, bir atın arabayı çekmesi gibi, aracı önünden sürüklemeliydi.

Ancak İngiliz garaj takımlarının, özellikle Cooper’ın küçük ve çevik arka motorlu makineleri, pistlerde Ferrari’yi adeta çaresiz bırakıyordu. Bu durum Enzo Ferrari’nin geleneksel inançlarını sorgulamak zorunda kalmasına yol açtı. 1959’un sonlarına doğru Centro Sud takımından alınan bir Cooper-Maserati şasisi üzerinden çalışılarak Ferrari mühendisleri kendi arka motorlu yarış aracını geliştirmeye başladılar.

Ferrari 156’nın Doğuşu ve Tasarım Devrimi

Bu prototip 1960 Monaco Grand Prix’sinde ilk kez sahneye çıktı. 2.5 litrelik V6 Dino motorla güçlendirilen bu yeni şasi henüz tam anlamıyla olgunlaşmamıştı. Richie Ginther’ın sürüşüyle o yarışta altıncı sırada bitişi gördü. Fakat bu sadece bir başlangıçtı. Ferrari asıl enerjisini, FIA’nın 1961 için getirdiği yeni 1.5 litre motor kurallarına uygun tamamen yeni bir araca 156’ya yönlendirmişti.

156, teknik açıdan devrim niteliğindeydi. Fantuzzi’nin zarif tasarımı yarış dünyasına “Sharknose” (Köpekbalığı Burnu) lakabını kazandıran benzersiz bölünmüş hava girişine sahip alçak bir burun yapısı getirdi.

Gövde hatları pürüzsüzdü. Roll bar dışında otomobilin hiçbir yerinde çirkin ya da orantısız bir çizgi yoktu. Sürücü daha yatık bir pozisyonda oturuyor, motor doğrudan sırtının arkasında, şasiye mümkün olduğunca alçak yerleştirilmiş şekilde konumlandırılıyordu.

Arka kısımda içeriye yerleştirilmiş disk frenler, süspansiyon sisteminde ise önde ve arkada çift salıncaklar ile helezon yaylar kullanılmıştı. 156, bir bütün olarak düşünülmüş, işlevsellik ve estetiği bir arada barındıran bir mühendislik harikasıydı.

Aracın kalbinde, Jano tarafından geliştirilen V6 Dino motorunun küçültülmüş 1.5 litrelik bir versiyonu bulunuyordu. 65 derece açılı bu motor, çift eksantrik mili ve üç Weber karbüratör sistemiyle son derece çevik ve güçlüydü. 180 beygir gücü üreten bu motor, Ferrari’yi yeni dönemin en güçlü adaylarından biri haline getiriyordu.

Ancak Carlo Chiti, rekabeti daha da artırmak için motor üzerinde çalıştı ve 120 derece açılı yeni bir V6 versiyonu geliştirdi. Bu motor, daha düşük bir ağırlık merkezine ve daha iyi dengelenmiş bir yapıya sahipti. Üstelik 190 beygir gücüyle dönemindeki hiçbir rakip motorun ulaşamadığı bir performans sunuyordu.

Ferrari 156’nın İlk Zaferleri

1960 yılında prototip 156, Syracuse ve Solitude yarışlarında zafer kazandı ve İtalya Grand Prix’sinde Formula 1 kategorisinde zafere ulaştı. Giancarlo Baghetti’nin 1961 sezonunda yeni kurallar altındaki ilk Formula 1 yarışını kazanması Ferrari’nin hazırlıklarının mükemmel olduğunu kanıtladı.

1961: Ferrari’nin Zirve Yılı

1961 yılında Ferrari 156 için bir efsane haline geldi. Yeni 1.5 litre kuralları İngiliz takımlarını zor duruma sokarken Ferrari neredeyse her yarışta üstünlüğünü ilan etti. Stirling Moss’un Monaco ve Nürburgring’deki inanılmaz bireysel performansları dışında Ferrari tüm sezonu domine etti.

Ferrari’ler çoğu yarışta yalnızca galibiyeti değil, ikinci, üçüncü ve dördüncülüğü de alarak mutlak bir hakimiyet kurdular. Mike Hawthorn’un ardından genç Phil Hill de 156’nın gücünü mükemmel kullanarak şampiyonluğa ulaştı.

Ne yazık ki, Monza Grand Prix’si sırasında yaşanan trajik kaza, Wolfgang von Trips’in ve on bir seyircinin hayatına mal oldu. Bu trajedi Ferrari’nin en parlak sezonuna derin bir gölge düşürdü.

1962: Krizler ve Çöküş Yılı

1962 yılına gelindiğinde, Ferrari için rüzgar tersine dönmeye başladı. Ferrari, 156 üzerinde neredeyse hiçbir değişiklik yapmadan yeni sezona girdi. Ancak İngiliz ekipler, Lotus’un, BRM’nin ve Cooper’ın geliştirdiği daha hafif, daha çevik şasiler ve yeni motorlar ile güçlü bir dönüş yapmışlardı. Ferrari, rekabeti sürdürmekte zorlandı.

Bu teknik zorluklara bir de içeride patlayan büyük bir kriz eklendi. Carlo Chiti, takım menajeri Tavoni ve birçok üst düzey mühendis Enzo Ferrari ile yollarını ayırdı. Fabrika içinde yaşanan bu sert ayrılıklar, Ferrari’nin organizasyon yapısını sarstı ve araç geliştirme süreçlerini sekteye uğrattı.

Mauro Forghieri gibi genç ve yetenekli mühendisler yeni 156 üzerinde çalıştı, arabayı hafifletti ve Sharknose tasarımından vazgeçti fakat bu çabalar rakiplerin hızına yetişmeye yetmedi.

156, 1962 sezonunda tek bir dünya şampiyonası yarışı bile kazanamadı. Ferrari’nin ihtişamı, birkaç yıl içinde adeta yerle bir olmuştu.

Bir Efsanenin Ardında: Ferrari 156’nın Mirası

Ferrari 156, sadece bir yarış arabası değildi. Bir dönemin kapanışını, yeni bir çağın başlangıcını ve motor sporlarındaki değişimin kaçınılmazlığını temsil eden bir ikondu.

Sharknose’un zarafeti, Dino motorunun gücü ve 1961 yılındaki zafer dolu hakimiyet, 156’yı Grand Prix tarihinin unutulmaz figürlerinden biri haline getirdi.

Aynı zamanda, Monza’da yaşanan trajedi ve iç krizlerin yarattığı yıkım da Ferrari 156’nın hikayesine trajik bir derinlik kattı. Bu otomobil, motor sporlarında değişimin ne kadar hızlı ve acımasız olabileceğini anlatan yaşayan bir efsanedir.

Ferrari 156 Teknik Özellikler

Motor	1.496 cc 65 derece V6 motor / 1.476 cc 120 derece V6 motor	Süspansiyon	Çift salıncaklı süspansiyon, helezon yaylar, teleskopik amortisörler
Güç	180 bg @ 10.500 d/d / 190 bg @ 9.500 d/d	Frenler	Ön/arka tambur frenler
Şanzıman	Beş veya altı ileri manuel şanzıman	Lastikler	Dunlop
Şasi	İkiz uzunlamasına kirişli çelik boru şasi	Ağırlık	420–460 kg